blog - Van strategie tot beleving - Wim Vandersleyen

Van strategie tot beleving - Wim Vandersleyen

by Adelheid De Witte

 

Grafisch ontwerper Wim Vandersleyen over de impact van logo’s, het creëren van visuele identiteit en het belang van verdwalen.

Wim Vandersleyen, bezieler van het gelijknamige grafisch designbureau sinds 1999,  is een vormgever pur sang. (website / instagram)


Observeren is zijn tweede natuur: van stickers en deurbellen tot de bewegwijzering in het straatbeeld, niets ontsnapt aan zijn oog. Hij verzamelt, tekent en ontwerpt. Hij bouwt op om daarna terug af te breken. Hij structureert om de perfectie nadien net dat kleine beetje te verstoren. Aan ideeën geen gebrek bij Wim. Wel integendeel, de diverse beeldelementen die hij in een boeiend spel samenbrengt, vinden op verschillende manieren hun weg naar buiten. In de vorm van een expositie zoals ‘The B®ANDIT Logo Sessions’ bijvoorbeeld.
 


Wim, wat mogen we van jouw tentoonstelling verwachten?

‘The B®ANDIT Logo Sessions’ is de veruitwendiging van een idee waarmee ik al 15 jaar speel. Daarbij wordt vertrokken vanuit bekende logo’s die deel uitmaken van ons collectief geheugen. Het zijn logo’s waarmee we allemaal vertrouwd zijn maar die voor ieder van ons een persoonlijke connectie hebben. De verbinding die we maken met bepaalde merken en de manier waarop deze met onze herinneringen worden verweven, is uiterst boeiend. Zonder het altijd te beseffen kan een beeldmerk ons terugvoeren naar onze kindertijd, zij het in de vorm van een vaag nostalgisch gevoel of in de hoedanigheid van een concrete gebeurtenis. Denk maar aan de blauwe of bruine potjes melk van Inex waaruit we respectievelijk onze melk of chocomelk dronken op school. Of het Club Med logo, dat voor velen ongetwijfeld verbonden is aan een specifieke vakantie.





Als ik zelf de denkoefening maak, is het eerste logo dat bij mij opkomt dat van Kodak. Dat brengt me meteen terug naar de vele zomers in Zuid-Frankrijk die werden vastgelegd op evenveel filmrolletjes.

Je bent zeker niet de enige. Kodak heeft zijn branding op een zeer slimme manier uitgebouwd. Hun logo is in ieders leven verweven en er bestaat echt zoiets als ‘het kodakmoment’. Een ander interessant element is het terugzien van logo’s op de foto’s uit onze kindertijd. Zo was ik zelf een erg sportieve jongen die de helft van de tijd op straat speelde en buiten voetbalde in mijn Adidas trainingspak. Op het merendeel van de foto’s zie je dat embleem op mijn kledij. Toen Adidas hun originele trefoillogo veranderde, was ik daar dan ook echt kapot van.

 

Op de prints die worden getoond tijdens ‘The B®ANDIT Logo Sessions’ werk je met bestaande logo’s. Creëer je ook eigen logo’s?

Zeker. En niet alleen logo’s. De identiteit van een bedrijf, van een merk, hangt ook samen met het kleur- en vormgebruik, het lettertype, de positionering van tekst en de illustraties. De creatie van dat geheel is een boeiend maar delicaat proces. Een bedrijf of merk heeft vaak lang nagedacht over hun eigenheid en dan is het aan mij om daar een gezicht aan te geven. Meestal weet ik vrij snel hoe die persoonlijkheid kan worden vertaald. Alleen is de weg ernaar toe vaak één met vele bochten en psychologische manoeuvres tot op het moment dat men zich met het eindresultaat kan vereenzelvigen.





Van bij het prille begin breng je het visuele DNA van Yugen Kombucha mee tot stand. Hoe verliep dat proces tot nu toe?

De eerste stap bestond uit het beluisteren van dat wat Yugen voor de oprichters betekent. Yugen is Japans woord en staat voor een overweldigende ervaring, vaak in de natuur, waar je niet onmiddellijk woorden aan kan geven. De uitstraling van deze drank wordt daaraan gekoppeld: fris, mysterieus en een tikkeltje exotisch. Daarnaast is er de associatie met ecologisch bewustzijn en het unieke in elk van ons.

Ik ben van start gegaan met de voorkant van de flessen en blikjes: het stuk waar de centrale tekst op staat. Daarvoor vond ik onder andere inspiratie in de Japanse beeldcultuur. Zoals ik wel vaker doe, maak ik een vergelijkende studie van de manier waarop men in andere landen en culturen gebruik maakt van kleuren, vormen of lettertypes. Koffieboon zakken zijn daar een mooi voorbeeld van.

 





Door de vormgeving daarvan uit verschillende landen samen te leggen, kom je tot een soort van gemeenschappelijke deler. Voor Yugen werden er meer dan 50 Japanse typografische composities vergeleken om er één nieuwe uit te filteren. Daarna was het millimeterwerk. Ik maakte op zijn minst 100 verschillende versies van de voorzijde, tot de verhoudingen volledig klopten.

 

 

De creatie van een eigen ‘Yugen College font' maakte het geheel af.
 

 

Naast de voorkant, is er de achterzijde van de Yugen-drankjes, waarop telkens andere illustraties prijken.

Doordat de voorzijde zo neutraal is, leent de achterkant zich uitstekend voor een combinatie met de specifieke stijlen van verschillende illustratoren. Elke smaak is verbonden met een andere illustrator en bijbehorende tekening in cirkelvorm. De illustrator krijgt daarbij, met uitzondering van een ruwe definitie van dat waar Yugen voor staat, carte blanche. De eigen schriftuur van de illustratoren blijft zo bewaard. Het resultaat is een zeer persoonlijke invulling, die elk blikje en flesje een eigen karakter geeft.

 

Het valt op hoe de meeste van de illustraties niet meteen ‘leesbaar’ zijn. Men ontdekt er meer verschillende (natuur)elementen in dan een eerste oogopslag doet vermoeden.

Inderdaad. Het klopt dat de tekeningen in zekere zin gelaagd zijn. In dat opzicht kan men een parallel opmerken met het woord Yugen: een ervaring die niet meteen te bevatten is. De illustraties zijn niet glashelder, maar dat maakt het net boeiend. Iets wat niet meteen duidelijk is of net een beetje afwijkt van het geheel, creëert een eindresultaat dat men wenst te begrijpen. Of anders gezegd: waar men naar wil blijven kijken. Zo heb ik een sterke fascinatie voor de Zwitserse typografie, waarbij het onderliggende basisgrid voelbaar aanwezig is. Dat leidt tot een helder geheel, maar het wordt pas boeiend als er iets van dat schema afwijkt.

 

Als men 24 bollen in een grid verwerkt en 1 van die bollen een halve centimeter verplaatst, ontstaat een beeld dat niet helemaal klopt. Onze hersenen registeren dit en speuren naar deze afwijking. Dat is de weerhaak die mensen onbewust op zoek doet gaan en op het einde van de rit een boodschap doet onthouden. Als grafisch ontwerper maak je namelijk niet alleen een boodschap, je denkt ook na over de manier hoe men deze ziet én oppikt.

 

Hoe bewaar jij het evenwicht tussen de boodschap die de ander wil meegeven en de eigenheid die je zelf hebt als ontwerper?

Dat gebeurt op verschillende manieren. Onder andere door tentoonstellingen als ‘The B®ANDIT Logo Sessions’. Door eigen ideeën naar buiten te brengen, komt er in mijn hoofd plaats vrij voor nieuwe ingevingen. Daarnaast teken ik erg veel. De schetsen, lijnen en illustraties die spontaan op papier verschijnen, houd ik allemaal bij. In de loop der jaren heb ik een archief gecreëerd met honderden eigen ontwerpen. Een persoonlijk equivalent van de stockfotografie, zeg maar. Wanneer een opdracht zich aandient, kan ik beroep doen op deze beeldenbibliotheek. Het staat me toe toch voor een deel spontaan te werken en open te blijven staan voor onverwachte dingen.

 

Welk belang ken je toe aan dit onverwachte? Speelt dit ook in je dagelijkse leven een rol?

Zeker, als grafisch ontwerper draai je nooit op automatische piloot. Mijn collega Kris Demey vergeleek het ooit met een tocht door het moeras. Een treffende metafoor. Je zoekt, dwaalt, doorkruipt om uiteindelijk via vaak toevallige aanwijzingen de weg te vinden. Maar ik hou er ook van om af en toe te verdwalen in de letterlijke zin van het woord. Het doet me terugdenken aan een 2-daagse in het zesde middelbaar. De weg die we aflegden, leidde niet naar onze kampeerplaats en dat zorgde voor paniek bij een aantal klasgenoten. Het werd donker en we zouden onze bestemming niet meer bereiken. Terwijl bij mij op dat moment het besef kwam: ‘We hebben onze tenten bij, het is hier minstens even mooi midden in de velden, dus laat ons hier overnachten’. Dat klinkt misschien als een triviaal voorbeeld, maar het geeft iets weer van het belang om het afdwalen toe te laten. Zowel tijdens mijn wandelingen als in mijn vormgeving. Enkel op die manier kom je op plekken die je anders niet zou gezien hebben. En alleen zo blijft het visuele spel boeien. 
 

Bedankt, Wim. Laat ons klinken op de kracht van het onverwachte: Cheers!
 

 

Did you ever wonder … who took the bite? 'The B®ANDIT Logo Sessions'

 


						
Inschrijven op onze nieuwsbrief
 
Yugen Kombucha
EN | NL | FR
Schaamteloze promo
Vragen webshop
Yugen VAT number: BE0721.820.447
Legal
Betaalmiddelen